Paris'in turistik noktalarında dolaşırken, merak uyandıran ve gizemli başka bir yeraltı şehri olduğunu hayal etmek zor. Parisliler bu dönüm noktasına yer altı mezarları diyorlar.
Paris Yeraltı Mezarları, çok sayıda tünel, geçit ve mağara içeren bir yeraltı mezarlığıdır (belediye mezarlığı). Kökeni on sekizinci yüzyılın sonlarına kadar uzanmaktadır. Başlangıçta, özellikle Notre Dame Katedrali ve Louvre için şehri inşa etmek için kullanılan bir kireçtaşı ocağıydı. Zamanla daha fazla taş gerekliydi. Şehrin altında oluşan büyük boşluklar, bazı sokakların yere çökmesine neden oldu.
Şehirde bir sorun daha ortaya çıktı. Paris mezarlıklarının aşırı kalabalık olması, içme suyunun kirlenmesine neden oldu ve bu da salgın hastalıkların, hastalıkların yayılmasına ve şehirdeki sıhhi durumun önemli ölçüde bozulmasına neden oldu. 1786'da kemiklerin şehrin mezarlıklarından terkedilmiş yeraltı ocaklarına taşınmasına karar verildi. Tüneller güçlendirildi ve bir merdiven inşa edildi. 1814 yılına kadar ölülerin kalıntıları yeraltı mezarlarına getirilmeye devam etti. Mezarlar başlangıçta sadece bir kemik birikimiydi. Ancak zamanla bu ürkütücü yer müze olarak kullanılmaya başlandı.
Varlıkları sırasında, yeraltı mezarları farklı amaçlara hizmet etti. Dünya Savaşı sırasında bir Alman sığınağı ve Fransız direnişinin karargahı vardı ve Soğuk Savaş sırasında şehir yönetimi tünellerin bir kısmını bomba sığınağına dönüştürdü.
1897'de bu geniş alan, Parisli sanatçılar ve aydınlar tarafından özel temalı etkinlikler için seçildi ve bu, kamunun mezarlığa olan ilgisinin ilk işareti oldu. Burada Chopin'in cenaze marşı yüzlerce katılımcının önünde gerçekleştirildi.
kemik
Yeraltı mezarları, Paris yakınlarında, beş katlı bir binanın yüksekliğine karşılık gelen 20 metre derinlikte bulunuyor. Oraya ulaşmak için 130 basamaklı bir döner merdivenden aşağı inmeniz gerekiyor. Turistlere açık alan, 300 km'den fazla uzanan devasa bir yeraltı tünel sisteminin küçük bir parçasıdır. Bugün 2,5 km'lik tüneller turistlere açık. Bazı geçitler çok dar, alçak tavanlı, su basmış ve içinde kaybolması kolay. Sessiz ve serin yeraltı. Şematik olarak, tüneller Paris sokaklarının konumuyla örtüşmektedir. Girişte, ossuary'nin taş levhasında şöyle yazıyor: “Durun! Burası ölülerin krallığı."
Çoğu isimsiz olan yaklaşık 7 milyon Parislinin kalıntıları burada tutuluyor. 1, 6 kilometre uzunluğundaki koridorlar, düzgün bir şekilde yerleştirilmiş iskelet kalıntıları, anıt plaketler, anıtlar, duvar resimlerinden oluşuyor. Kemikler, sanatsal bir bakış açısıyla kompozisyonlarda dezenfekte edilir, sıralanır ve belirli bir şekilde düzenlenir. Bir sıra kemik, tavana kadar 780 metre uzunluğunda ortak bir duvar oluşturuyor.
Yeraltı mezarları, Francois Rabelais, Jean de La Fontaine, Claude Perrot ve ayrıca Lavoisier, Danton ve Robespierre gibi ünlü kişiliklerin kalıntılarını içerir.
Bir zamanlar ocak işçilerinin harç hazırlamak için kullandıkları bir kuyu ve su toplamak için özel bir rezervuar günümüze ulaşmıştır.
Yeraltı mezarlarında, onları güçlendirmek için sürekli restorasyon çalışmaları yürütülmektedir. 1777'de Fransa Kralı tarafından oluşturulan Komisyon bugün hala varlığını sürdürmektedir. Zindanların durumunu izler.
Bugün yer altı mezarları
Yeraltı mezarlığı, 1874'te turistik bir cazibe merkezi olarak açıldı. Yeraltı mezarlarını ziyaret etmek için çeşitli koşullar vardır, örneğin, kalp ve solunum hastalıkları, sınırlı hareket kabiliyeti ve küçük çocuklar için önerilmez.
Paris'in tüm manzaraları arasında yer altı mezarları en gizemli ve korkunç olanlardan biridir.
